باد آفتاب را تکان نخواهد داد!/
این سایه های ابدی جم نخواهد خورد/
بور خواهد شد این پیرهن چرکین/
سایه ام پا سفت کرده در زمین زلال/
سر من پر درآورده مثل مرغ خیال/
آسمان هل داده پرنده را به سمت زمین/
پرواز چه کوتاه بود تا لب بام!/
باد آفتاب را تکان نخواهد داد/
تا باد باد، نمی شوم آرام/
سنگدان سرم پر شد از تحجرها/
ای مرغک خیال پر بکش از آجرها/
برو آنجا که باد باد/
آفتاب تو را تکان نخواهد داد/
بردار! سایه ی براق مرا بردار!/
باد، باد را به خاطرت بسپار!/
بخار سایه را روی آسمان زمخت!/
بروب زمین را ز سایه ی هنگفت!/
سوار باد باش و باش را پر باش/
به آسمان بگو که خوشی به این پرواز/
بگو که آرزوی تو اینست؛/
هیچ کاش!/
نوکی به آسمان بزن و برگرد/
بیا به سایه نگو دانه ای بپاش!/
بیا که خانه ات اینجاست روی سرم/
بیا تو را به سرزمین "باد!" می برم.
این سایه های ابدی جم نخواهد خورد/
بور خواهد شد این پیرهن چرکین/
سایه ام پا سفت کرده در زمین زلال/
سر من پر درآورده مثل مرغ خیال/
آسمان هل داده پرنده را به سمت زمین/
پرواز چه کوتاه بود تا لب بام!/
باد آفتاب را تکان نخواهد داد/
تا باد باد، نمی شوم آرام/
سنگدان سرم پر شد از تحجرها/
ای مرغک خیال پر بکش از آجرها/
برو آنجا که باد باد/
آفتاب تو را تکان نخواهد داد/
بردار! سایه ی براق مرا بردار!/
باد، باد را به خاطرت بسپار!/
بخار سایه را روی آسمان زمخت!/
بروب زمین را ز سایه ی هنگفت!/
سوار باد باش و باش را پر باش/
به آسمان بگو که خوشی به این پرواز/
بگو که آرزوی تو اینست؛/
هیچ کاش!/
نوکی به آسمان بزن و برگرد/
بیا به سایه نگو دانه ای بپاش!/
بیا که خانه ات اینجاست روی سرم/
بیا تو را به سرزمین "باد!" می برم.
